مقدمه ای بر ساختمان های آجری و سنتی:
علاوه بر اسکلت سازی این بنای آجری در سرداب های این معبد وجود آجر در دیوار سازی و طاق های سهمی که به عرضی ۴ متر و ارتفاع نزدیک به سه متر و هشتاد سانتیمتر و در عمق ده متر کاربرد داشته که تا به امروز به یادگار مانده است .
مجموعه بنای طاق کسرا تلفیقی از آجر و خشت و سنگ بوده است.
بنای این ساختمان توسط یکی از خلفای عباسی جهت استفاده از قسمتی از مصالح تخریب شد که فقط طاق کسرا و طاق نماسازیهای آن از خشت و یا گل بوده باقی مانده و حتی سنگ و آجر نمای اصلی این بنا را از آن برداشته اند.
کلا اجر یکی از مصالح بزرگ بنای تیسفون بوده است.
در سد ها و پل ها که در دوران ساسانیان ساخته شده از آجر نهایت استفاده برده شده و قوس های مدور باربر با آجرهای مقاوم پوشش داده شده است. که تعداد از آنها هنوز مورد استفاده می باشد.
در بناهای دوران اسلامی مانند مسجد جامع اصفهان که گفته می شود قسمت هایی از آن متعلق به قبل از اسلام بوده و در شکل طاق پوشش های مقاوم آجری همراه با اسکلت سازی بنا و ستون های باربر و پی سازی آجری به وجود آمده است بدیهی است در زمان های مختلف در این مجموعه باستانی فضاهایی در اشکال زیبایی معماری سنتی ساخته شده است.
در دوره سلجوقیان بناها با اسکلت سازی و پوشش های آجری و نماها با گلچین های آجری به شکل های مختلف پدید آمده و بالاخره در دوران های بعد ساختمان های آجری طاق پوش رفیع در فرم دورهای تیز پوشش شده تا در دوران صفویه ساختمان های آجری با ایوان سازی و پوشش های تیز و کلیل و کلایه تحول بزرگی در بناهای آجری به وجود آورده است وجود آن آثار در معماری دوران های بعدی اثر عمیق داشته تا جائیکه معماری سنتی دوران اخیر نیز تحت الشعاع معماری زمان قرار گرفته است.